напарнік, ✂, м.

Той, хто працуе ў пары з кім-н.

  • Шафёры-напарнікі.

|| ж. напарніца, ✂.

|| прым. напарніцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)