Verbum

належаць, ✂; незак.

1. каму Быць, з’яўляцца ўласнасцю каго-, чаго-н., знаходзіцца ў распараджэнні каго-н.

   • Нетры зямлі належаць дзяржаве.
   • Будучае належыць моладзі.

2. да каго-чаго. Адносіцца да якой-н. групы, уваходзіць у склад чаго-н.

   • Н. да механізатараў.

3. Быць уласцівым каму-, чаму-н„ зыходзячым ад каго-чаго-н.

   • Рашаючая роля належыць культуры.

4. безас., каму. Падлягаць выплаце, выдачы за што-н.

   • Належыць заплаціць за нумар У гасцініцы.

5. безас., каму і без дапаўнення. Быць устаноўленым, вызначаным.

   • Паставым належыць мець пісталеты.

6. безас., з інфінітывам, каму. Быць неабходным.

   • Воінам належала сустрэцца яшчэ са школьнікамі.

◊

• Як (і) належыць (разм.) — як патрэбна, як мае быць.