наканечнік, ✂, м.

Невялікі каўпачок, звычайна падобны на конус, які насаджваецца на канец чаго-н., або прымацоўваецца да канца чаго-н.

  • Аловак з наканечнікам.
  • Чахол шаблі з бліскучым наканечнікам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)