нагаворшчык, ✂, м. (разм.).

Той, хто ўзводзіць паклёп на каго-н.

|| ж. нагаворшчыца, ✂.

|| прым. нагаворшчыцкі, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)