надзьмуць, ✂; зак.

  1. Напоўніць паветрам або газам, зрабіць пругкім; нацягнуць што-н. ветрам.

    • Н. парус.
    • Н. мяч.

  2. чаго, безас. Нанесці ветрам.

    • Н. снегу.
    • Надзьмула ў вуха (выклікала прастуду).
    • У пакой надзьмула (пра халоднае паветра).
    • Надзьмуць губы (разм. неадабр.) пакрыўдзіцца.

|| незак. надзімаць, ✂.

|| наз. надзіманне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)