надворны прыметнік
-
Размешчаны ў межах сядзібы.
- Надворныя будынкі.
-
Той, што выходзіць на двор, знадворны.
- Надворная сцяна.
-
Тое, што і знешні (у 2 знач.).
- Надворная замкнёнасць.
-
Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).
- Надворныя парасяты.
Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)