Verbum

надворны прыметнік

1. Размешчаны ў межах сядзібы.

   • Надворныя будынкі.

2. Той, што выходзіць на двор, знадворны.

   • Надворная сцяна.

3. Тое, што і знешні (у 2 знач.).

   • Надворная замкнёнасць.

4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).

   • Надворныя парасяты.

Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.