набіўка, ✂, ж.

  1. гл. набіць.

  2. Матэрыял, якім набіта, напоўнена што-н.

    • Валасяная н. матраца.

|| прым. набівачны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)