Verbum

набіць, ✂; зак.

1. чаго. Убіць, наўбіваць у значнай колькасці.

   • Н. цвікоў у сцяну.

2. Напоўніць, напхаць чым-н.

   • Н. мяшок травой.

3. Прыбіць зверху да чаго-н. або ўдарамі насадзіць.

   • Н. абруч на бочку.

4. чаго. Разбіць у вялікай колькасці.

   • Н. шкла.

5. каго. Нанесці пабоі.

   • Н. дзіця.

6. Ударамі прычыніць шкоду.

   • Н. гуз на лбе.

7. каго-чаго. Забіць вялікую колькасць.

   • Н. качак.

8. Зарадзіць зброю з дула.

   • Н. стрэльбу.

9. Зрабіць узор (на тканіне; спец.).

   • Н. паркаль.

◊

• Бітком набіць (разм.) — напоўніць што-н. вельмі цесна, шчыльна.

• Набіць вока (разм.) — набыць вопыт, уменне вызначыць што-н. адразу.

• Набіць (наламаць) руку (разм.) — зрабіцца спрактыкаваным, набыць вопыт у якой-н. справе.

• Набіць сабе цану (разм.) — узвысіць сябе ў вачах іншых.

|| незак. набіваць, ✂.

|| наз. набіванне, ✂ і набіўка, ✂.