набіць,
-
чаго. Убіць, наўбіваць у значнай колькасці.
- Н. цвікоў у сцяну.
-
Напоўніць, напхаць чым
-н. - Н. мяшок травой.
-
Прыбіць зверху да чаго
-н. або ўдарамі насадзіць.- Н. абруч на бочку.
-
чаго. Разбіць у вялікай колькасці.
- Н. шкла.
-
каго. Нанесці пабоі.
- Н. дзіця.
-
Ударамі прычыніць шкоду.
- Н. гуз на лбе.
-
каго-чаго. Забіць вялікую колькасць.
- Н. качак.
-
Зарадзіць зброю з дула.
- Н. стрэльбу.
-
Зрабіць узор (на тканіне;
спец. ).- Н. паркаль.
Бітком набіць (
разм. ) — напоўніць што-н. вельмі цесна, шчыльна.Набіць вока (
разм. ) — набыць вопыт, уменне вызначыць што-н. адразу.Набіць (наламаць) руку (
разм. ) — зрабіцца спрактыкаваным, набыць вопыт у якой-н. справе.Набіць сабе цану (
разм. ) — узвысіць сябе ў вачах іншых.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)