на1 прыназоўнік
I.
-
Ужыв. пры абазначэнні паверхні, на якой зверху размяшчаецца або куды накіроўваецца што-н.
- На стале.
- Напісаць на паперы.
- Легчы на ложак.
-
Ужыв. пры абазначэнні месца або часу дзеяння, а таксама асобы ці прадмета, якія з’яўляюцца аб’ектам дзеяння.
- Ісці на працу.
- Быць на сходзе.
- Вынесці пытанне на агульны сход.
- Затрымаць погляд на субяседніку.
-
Ужыв. для абазначэння прадмета, які з’яўляецца прыладай, інструментам, сродкам для якога-н. дзеяння, сродкам выражэння чаго-н.
- Узяць на буксір.
- Перавесці на польскую мову.
ІІ.
-
Ужыв. пры абазначэнні тэрміну, прамежку часу.
- Запас на зіму.
- Становішча на 1 студзеня.
- Спазніцца на гадзіну.
-
Ужыв. пры абазначэнні колькасці, меры, якія вызначаюць межы чаго-н.
- Купіць на пяць рублёў.
- Работы на гадзіну.
-
Ужыв. пры ўказанні на мэту прызначэння прадмета.
- Лес на будоўлю.
- Права на працу.
-
Ужыв. пры абазначэнні спосабу дзеяння, стану.
- Расказваць на памяць.
- Паверыць на слова.
- Зрабіць на свой густ.
ІІІ.
-
У час чаго-н.
- Усё рабіць на хаду.
-
Пры дапамозе чаго-н.
- Смажыць на масле.
- Развесці на вадзе.
-
Пры паўтарэнні назоўнікаў, паказвае на наяўнасць вялікай колькасці чаго-н. (размоўнае).
- Лата на лаце.
- Калдобіна на калдобіне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)