міна2 назоўнік | жаночы род
Выраз твару, мімічны рух, які выражае што-н.
- Рабіць вясёлую міну пры дрэннай гульні (за знешняй бесклапотнасцю старацца схаваць сваё незадавальненне, свае непрыемнасці).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)