міна

назоўнік | жаночы род

  1. Снарад з выбуховым рэчывам, які закладаецца ў зямлю, пад ваду і інш.

    • Падарвацца на міне.

  2. Снарад мінамёта.

  3. Тое, што і тарпеда.

|| прыметнік: мінны.

  • Міннае поле.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)