міласць, , ж.

  1. Добрыя, велікадушныя адносіны.

    • Змяніць гнеў на м.
  2. Ахвяраванне, дар.

  • Ваша (твая, яго) міласць (уст.) — ужываецца як пачцівы зварот ніжэйшага да вышэйшага і пры ўпамінанні трэцяй асобы, якая вышэй таго, хто гаворыць.

  • Міласці просім (разм.) — ветлівае запрашэнне зрабіць што-н.

  • Па міласці каго (іран.) — па чыёй-н. віне, дзякуючы каму-н.

  • Скажы на міласць (разм.) — выказ здзіўлення, непаразумення і пад. з якой-н. прычыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)