мігцець, ✂; незак.

  1. У акне мігцеў скупы агеньчык.

  2. Свяціць мігальным святлом.

    • За лесам мігцелі языкі полымя.

  3. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць.

    • Мігцелі думкі ў галаве.

|| наз. мігценне, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)