меціць​2, ✂; незак.

  1. Старацца папасці ў каго-, што-н.

    • М. у звера.

  2. з інф. Мець намер, намервацца ажыццявіць якое-н. дзеянне.

    • М. укусіць.

  3. Імкнуцца заняць якое-н. становішча, пасаду (разм.).

|| зак. намеціць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)