механіка2, , ж.

  1. Навука аб руху цел у прасторы і аб сілах, якія выклікаюць гэты рух.

    • Тэарэтычная м.
  2. Галіна тэхнікі, што займаецца пытаннямі прымянення вучэння пра рух і сілы для вырашэння практычных задач.

    • Прыкладная м.
  3. перан. Складанае ўстройства, падаплёка чаго-н. (разм.).

    • Хітрая м.

  • Нябесная механіка — раздзел астраноміі, які вывучае рух нябесных цел Сонечнай сістэмы.

|| прым. механічны, .

  • М. рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)