меч, ✂, м.

Старадаўняя халодная зброя, падобная на шаблю, вострую з абодвух бакоў.

  • Падняць меч на каго-н. (перан. пачаць вайну, пайсці супроць каго-н.).
  • Скрыжаваць мячы (перан. пачаць паядынак, бой, спрэчку).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)