мятла назоўнік | жаночы род

Прадмет гаспадарчага ўжытку для падмятання ў выглядзе насаджанага на палку пучка звязаных галінак.

Фразеалагізмы:

  • Гнаць мятлой (размоўнае) — груба выдаляць каго-н.
  • Пад мятлу (вымесці, вычысціць, з’есці) (размоўнае) — начыста, без астатку.

|| памяншальная форма: мяцёлка.

|| прыметнік: мяцельны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)