мятла назоўнік | жаночы род
Прадмет гаспадарчага ўжытку для падмятання ў выглядзе насаджанага на палку пучка звязаных галінак.
Фразеалагізмы:
- Гнаць мятлой (размоўнае) — груба выдаляць каго-н.
- Пад мятлу (вымесці, вычысціць, з’есці) (размоўнае) — начыста, без астатку.
|| памяншальная форма: мяцёлка.
|| прыметнік: мяцельны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)