маўчальнік назоўнік | мужчынскі род
-
Чалавек, які даў зарок маўчання пад уплывам рэлігійных меркаванняў (размоўнае устарэлае).
-
Пра маўклівага чалавека, а таксама (неадабральнае) пра чалавека, які з меркаванняў асцярогі не выказвае сваёй думкі, адмоўчваецца.
|| жаночы род: маўчальніца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)