маўчальнік

назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які даў зарок маўчання пад уплывам рэлігійных меркаванняў (размоўнае устарэлае).

  2. Пра маўклівага чалавека, а таксама (неадабральнае) пра чалавека, які з меркаванняў асцярогі не выказвае сваёй думкі, адмоўчваецца.

|| жаночы род: маўчальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)