маўчальнік, ✂, м.

  1. Чалавек, які даў зарок маўчання пад уплывам рэлігійных меркаванняў (разм. уст.).

  2. Пра маўклівага чалавека, а таксама (неадабр.) пра чалавека, які з меркаванняў асцярогі не выказвае сваёй думкі, адмоўчваецца.

|| ж. маўчальніца, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)