марылка, ✂, ж.

  1. Вадкасць, якой насычаюць драўляную паверхню з мэтай афарбоўкі.

  2. Вадкасць, якой мораць насякомых (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)