маральны, ✂.

  1. гл. мараль.

  2. Які адпавядае правілам маралі, якому ўласціва высокая мараль.

    • М. кодэкс.

  3. Унутраны, душэўны.

    • Маральная падтрымка.
    • Высокі м. дух.

○

  • Маральны знос (спец.) — старэнне (тэхнікі, апаратуры) ў сувязі са з’яўленнем новых, больш дасканалых машын.

|| наз. маральнасць, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)