малаціць, ​; незак.

  1. Выбіваць зерне з каласоў.

    • М. пшаніцу.
  2. Стукаць, біць у што-н. (разм.).

    • Нехта ў дзверы малоціць.
  3. перан. Падвяргаць знішчальнай крытыцы (разм.).

    • М. цемрашалаў.
  4. Разбіваць, ламаць (разм.).

    • М. посуд.
  5. перан. Хутка гаварыць, лапатаць (разм.).

    • Як пачне м., нічога не зразумееш.

|| наз. малацьба, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)