маятнік назоўнік | мужчынскі род
-
Стрыжань з цяжарам на ніжнім канцы, які мерна вагаецца з боку ў бок у падвешаным стане.
- Насценны гадзіннік з маятнікам.
-
Рухомае кольца ў ручным ці кішэнным гадзінніку, якое рэгулюе ход.
|| прыметнік: маятнікавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)