лужына

назоўнік | жаночы род

  1. Невялікая ўпадзіна, напоўненая вадой.

    • Лужыны на дарогах.

  2. Разлітая на паверхні чаго-н. вадкасць.

    • Л. на падлозе.
    • Сесці ў лужыну (размоўнае) — пацярпець няўдачу; апынуцца ў няёмкім становішчы.

|| памяншальная форма: лужынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)