лунаць, ; незак.

  1. Плаўна лятаць, рухацца ў паветры.

    • Буслы лунаюць у вышыні.
  2. перан. Павольна развявацца.

    • Лунаюць сцягі над плошчай.
  3. перан. Плысці, распаўсюджвацца (пра песні, музыку і пад.).

    • Песні лунаюць — настрой узнімаюць.
  4. перан. Знаходзіцца ў стане ўзвышаных або далёкіх ад рэчаіснасці мар.

  • Лунаць у воблаках (у надхмар’і) (неадабр.) — знаходзіцца ў летуценным стане, не заўважаючы навакольнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)