лік1 назоўнік | мужчынскі род
-
гл. лічыць.
-
Паняцце колькасці, велічыня, пры дапамозе якой праводзіцца лічэнне.
- Цэлыя лікі.
- Простыя лікі.
-
Колькасць каго-, чаго-н.
- Л. рабочых дзён.
-
Састаў, рад, колькасць каго-, чаго-н.
- Быць у ліку перадавых.
-
Граматычная катэгорыя, якая выражае адзінкавасць або множнасць.
- Множны л.
- Адзіночны л.
Фразеалагізмы:
- Без ліку (размоўнае) — вельмі многа, шмат.
- Ліку няма (размоўнае) — вельмі многа, незлічонае мноства каго-, чаго-н.
|| прыметнік: лікавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)