лік1, , м.

  1. гл. лічыць.

  2. Паняцце колькасці, велічыня, пры дапамозе якой праводзіцца лічэнне.

    • Цэлыя лікі.
    • Простыя лікі.
  3. Колькасць каго-, чаго-н.

    • Л. рабочых дзён.
  4. Састаў, рад, колькасць каго-, чаго-н.

    • Быць у ліку перадавых.
  5. Граматычная катэгорыя, якая выражае адзінкавасць або множнасць.

    • Множны л.
    • Адзіночны л.

  • Без ліку (разм.) — вельмі многа, шмат.

  • Ліку няма (разм.) — вельмі многа, незлічонае мноства каго-, чаго-н.

|| прым. лікавы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)