лейцы, ✂, ж.

Вяроўкі, рамяні для кіравання коньмі ў запрэжцы.

  • Выпусціць лейцы (таксама перан. аслабіць сілу ўлады над кім-н.).
  • Ляйчына (лейчына) пад хвост папала каму-н. (перан. аб неўраўнаважаных, капрызных паводзінах; разм.).
  • Трымаць лейцы ў руках (таксама перан. мець у сваіх руках уладу, кіраўніцтва).

|| прым. лейцавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)