лятучы, .

  1. Здольны лятаць, насіцца ў паветры.

    • Лятучае насенне.
    • Лятучая мыш (млекакормячая жывёліна з шырокімі крыламі).
  2. Здольны хутка перамяшчацца з месца на месца.

    • Л. атрад.
  3. Які хутка выпараецца, хутка праходзіць.

    • Лятучыя кіслоты.
    • Л. вірус.
  4. перан. Які праводзіцца тэрмінова і хутка.

    • Л. сход.
    • Л. рэйд.

  • Лятучая пошта — часова арганізаваная пошта для хуткай перадачы лістоў, распараджэнняў.

|| наз. лятучасць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)