лазутчык, , м. (уст.).

Разведчык (звычайна ў тыле праціўніка).

  • Паслаць лазутчыка.

|| ж. лазутчыца, .

|| прым. лазутчыцкі, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)