лаўр, , м.

  1. Паўднёвае вечназялёнае дрэва, пахучае лісце якога ўжываецца як прыправа.

  2. Драўніна гэтай расліны.

  3. мн. Вянок з лісця гэтага дрэва як сімвал перамогі, узнагароды.

    • Чужыя лаўры не даюць яму спакою (перан. аб зайздрасці да чыйго-н. поспеху).
    • Пажынаць лаўры (перан. атрымліваць прызнанне сваіх дасягненняў).
    • Спачыць на лаўрах (перан. задаволіцца дасягнутым).

|| прым. лаўровы, .

  • Л. пах.
  • Сямейства лаўровых (наз.).
  • Л. вянок.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)