лапік, ✂, м. (разм.).

  1. Частка паверхні зямлі.

    • 3-пад снегу віднеліся лапікі чорнай зямлі.

  2. Тое, што і латка.

    • Рукавы кажушка былі ўсе ў лапіках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)