Verbum

лапа, ✂, ж.

1. Ступня або ўся нага ў жывёл, а таксама (разм.) пра руку або нагу чалавека.

   • Мядзведжая л.
   • Налажыць лапу на што-н. (перан. захапіць што-н., падпарадкаваць свайму ўплыву; разм.).
   • Папасціся ў лапы каму-н. (перан. апынуцца ў залежнасці ад каго-н.; разм.).
   • У лапах каго-н. (перан. быць у поўнай залежнасці).
   • Хадзіць на мяккіх лапах (перан. хадзіць цішком; выслужвацца перад кім-н.; разм. неадабр.).
   • Даць у лапу (перан. падкупіць каго-н.; разм.).

2. Галіна хвойнага дрэва.

   • Пышныя лапы ялін.

3. Расплюшчаны і загнуты канец у некаторых інструментах для выдзірання цвікоў, а таксама інструмент з такім канцом (спец.).

4. Шып на канцы бервяна (спец.).

   • Рубіць у лапу.

|| памянш. лапка, ✂.

|| прым. лапны, ✂.