ламаць, ; незак.

  1. Згінаючы або ўдараючы з сілай, аддзяляць кускі чаго-н.

    • Л. вецце.
    • Л. лёд.
  2. Разбіваючы, разбураючы, даводзіць да непрыгоднасці, псаваць.

    • Л. стары дом.
  3. перан. Пераадольваць, знішчаць што-н. аджыўшае.

    • Л. старыя звычаі.
  4. перан. Рэзка (крута) змяняць.

    • Л. свой характар.
  5. перан. Выклікаць хваравітае адчуванне ламоты.

    • Ломіць косці.

  • Ламаць шапку перад кім (уст.) — уніжацца, ліслівіць.

  • Ламаць галаву над чым (разм.) — біцца над рашэннем якой-н. задачы, якога-н. пытання.

|| зак. паламаць, і зламаць, .

|| наз. паломка, .

|| наз. ламанне, і ломка, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)