кут, ✂, м.

  1. Месца, дзе сыходзяцца ўнутраныя бакі прадмета; частка памяшкання, прастора паміж дзвюма сценамі.

    • З кута ў к. і вечар тут (прымаўка).

  2. Частка пакоя, якую здаюць кватарантам у наймы.

    • Зняць свой к.

  3. перан. Мясцовасць, звычайна глухая.

    • Далёкі к.
    • Глухі к.

|| памянш. куточак, ✂.

|| прым. кутавы, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)