кумір, ✂, м.

  1. Статуя язычніцкага бажаства.

  2. перан. Прадмет асаблівага захаплення і пакланення (высок. і іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)