Verbum

крыніца, ​^✂, ж.

1. Натуральны выхад падземных вод на паверхню зямлі, а таксама вадаём, які ўтварыўся на месцы выхаду падземных натуральных вод.

   • Прынесці вады з крыніцы.

2. перан., чаго. Тое, што дае пачатак чаму-н., служыць асновай для чаго-н.

   • К. святла.
   • К. дабра.

3. Пісьмовыя помнікі, дакументы, на аснове якіх пішуцца навуковыя даследаванні.

   • Мовазнаўчыя крыніцы.

◊

• Біць крыніцай — бурна развівацца, квітнець.
• Жывая крыніца — пра тое, што існуе ў сваім першапачатковым, натуральным стане.

|| прым. крынічны, ✂.