Verbum

крук назоўнік | мужчынскі род

1. Металічны ці драўляны стрыжань з загнутым тупым канцом.

   • Павесіць паліто на к.
   • Зняць дзверы з крукоў.

2. Кароткі металічны прут, загнуты на адным канцы і прымацаваны другім канцом да каната, вяроўкі і пад. для падчэплівання і перамяшчэння грузаў.

   • К. пад’ёмнага крана.

3. Зашчэпка на дзвярах у форме загнутага на канцы металічнага прута, які накідваецца на прабой.

   • Узяць дзверы на к.

4. Лішняя адлегласць пры хадзьбе кружным шляхам.

Фразеалагізмы:

• Крукам галавы (носа) не дастаць (размоўнае неадабральнае) — пра вельмі ганарыстага чалавека.
• Сядзець крукам (размоўнае) — вельмі старанна рабіць што-н. (звычайна седзячы).
• Сагнуць у крук каго (размоўнае) — прымусіць падпарадкавацца.

|| прыметнік: крукавы.