кроў, , ж.

  1. Чырвоная вадкасць, якая рухаецца па крывяносных сасудах арганізма, жывіць яго клеткі і забяспечвае абмен рэчываў.

    • Артэрыяльная к.
    • Гарачая к. (перан. пра тэмпераментнага чалавека).
    • К. за к. (перан. забойства за забойства).
    • К. з малаком (перан. пра чалавека з румяным свежым тварам).
    • К. іграе (кіпіць) у каго-н. (пра багацце жыццёвых сіл, энергіі).
    • К. ледзянее (стыне) (у жылах) (перан. пра пачуццё жаху, моцнага перапуду).
    • Льецца (праліваецца) к. (перан. пра масавае забойства, звычайна ў час вайны).
    • Гэта ў яго ў крыві (перан. у характары, ад нараджэння).
    • Плоць ад плоці, к. ад крыві (перан. аб тым, што створана ўласнай працай і клопатамі; высок.).
    • Псаваць к. каму-н. (псаваць настрой, раздражняць).
    • Сэрца кроўю абліваецца (перан.; цяжка каму-н. ад душэўнага болю, пачуцця спагады, жалю).
    • Умыцца кроўю (перан. быць збітым).
  2. перан. Блізкае сваяцтва.

    • Адной крыві.
  3. Пра пароду жывёл.

    • Бульдог чыстай крыві.

|| прым. крывяны, .

  • К. ціск (ціск крыві ў сасудах).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)