Verbum

кропка, ✂, ж.

1. След ад дакранання, уколу чым-н. вострым (кончыкам карандаша, іголкі і пад.), маленькая круглая плямка.

   • Сукенка ў кропкі.
   • Ставіць кропкі над і (таксама перан. удакладняць, высвятляць, не пакідаючы нічога недаказанага.

2. Знак прыпынку (.), які аддзяляе сказы, а таксама ўжываецца пры скарочаным напісанні слоў, напрыклад і пад., і інш.

   • К. з коскай (;).
   • Дзве кропкі (:).
   • Тры кропкі (...).
   • Ставіць кропку на чым-н. (перан. канчаць з якой-н. справай).

3. Месца, пункт у сістэме, сетцы якіх-н. пунктаў, дзе размешчана што-н.

   • Гандлёвая к. (магазін, кіёск і пад.).
   • Агнявая к. (кулямёт, мінамёт, дот і пад.).
   • Асвятляльная к.
   • Біць у адну кропку (таксама перан. накіроўваць свае дзеянні на што-н. адно).

4. у знач. вык. Досыць, канец (разм.).

   • Ідзі — і к.!

◊

• Папасці ў самую кропку (разм.) — якраз, так, як трэба.

• Кропка ў кропку (разм.) — якраз, дакладна.

|| прым. кропкавы, ✂.