кропка, , ж.

  1. След ад дакранання, уколу чым-н. вострым (кончыкам карандаша, іголкі і пад.), маленькая круглая плямка.

    • Сукенка ў кропкі.
    • Ставіць кропкі над і (таксама перан. удакладняць, высвятляць, не пакідаючы нічога недаказанага.
  2. Знак прыпынку (.), які аддзяляе сказы, а таксама ўжываецца пры скарочаным напісанні слоў, напрыклад і пад., і інш.

    • К. з коскай (;).
    • Дзве кропкі (:).
    • Тры кропкі (...).
    • Ставіць кропку на чым-н. (перан. канчаць з якой-н. справай).
  3. Месца, пункт у сістэме, сетцы якіх-н. пунктаў, дзе размешчана што-н.

    • Гандлёвая к. (магазін, кіёск і пад.).
    • Агнявая к. (кулямёт, мінамёт, дот і пад.).
    • Асвятляльная к.
    • Біць у адну кропку (таксама перан. накіроўваць свае дзеянні на што-н. адно).
  4. у знач. вык. Досыць, канец (разм.).

    • Ідзі — і к.!

  • Папасці ў самую кропку (разм.) — якраз, так, як трэба.

  • Кропка ў кропку (разм.) — якраз, дакладна.

|| прым. кропкавы, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)