крок назоўнік | мужчынскі род
-
Рух нагой пры хадзьбе, бегу, а таксама адлегласць ад нагі да нагі пры такім руху.
- Ступіць на к. уперад.
- Памераць крокамі пакой.
- У калідоры чуліся гулкія крокі (гукі, што ўтвараюцца пры хадзьбе).
- Адзін к. (зусім блізка).
- За два ці тры крокі (вельмі блізка).
- Горад усяго на сто крокаў.
- Кроку не ступіць без каго-, чаго-н. (пераноснае значэнне: не абысціся без чыёй-н. дапамогі).
- На кожным кроку (усюды).
- Не даваць кроку ступіць (пераноснае значэнне: не даваць самастойна дзейнічаць).
- Першы к. (пераноснае значэнне: самы пачатковы перыяд якіх-н. дзеянняў або дзейнасці).
-
звычайна Тэмп руху пры хадзьбе.
- Прыбавіць кроку (пайсці хутчэй).
- Шпаркім крокам.
-
пераноснае значэнне: Дзеянне, учынак.
- Рашучы к.
- Няправільны к.
-
пераноснае значэнне: Этап у развіцці чаго-н.
- К. у развіцці навукі.
- Новы к. у асваенні касмічнай прасторы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)