крок, , м.

  1. Рух нагой пры хадзьбе, бегу, а таксама адлегласць ад нагі да нагі пры такім руху.

    • Ступіць на к. уперад.
    • Памераць крокамі пакой.
    • У калідоры чуліся гулкія крокі (гукі, што ўтвараюцца пры хадзьбе).
    • Адзін к. (зусім блізка).
    • За два ці тры крокі (вельмі блізка).
    • Горад усяго на сто крокаў.
    • Кроку не ступіць без каго-, чаго-н. (перан. не абысціся без чыёй-н. дапамогі).
    • На кожным кроку (усюды).
    • Не даваць кроку ступіць (перан. не даваць самастойна дзейнічаць).
    • Першы к. (перан. самы пачатковы перыяд якіх-н. дзеянняў або дзейнасці).
  2. звычайна мн. Тэмп руху пры хадзьбе.

    • Прыбавіць кроку (пайсці хутчэй).
    • Шпаркім крокам.
  3. перан. Дзеянне, учынак.

    • Рашучы к.
    • Няправільны к.
  4. перан. Этап у развіцці чаго-н.

    • К. у развіцці навукі.
    • Новы к. у асваенні касмічнай прасторы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)