коўзаць, ; незак. (разм.).

  1. Тое, што і коўзацца (у 1 знач.).

    • Ногі коўзаюць па мокрым бервяне.
  2. Вадзіць, соўгаць па якой-н. паверхні.

    • К. анучай па падлозе.

|| наз. коўзанне, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)