Verbum

косць, ✂, ж.

1. Асобная састаўная частка шкілета хрыбетных жывёл і чалавека.

   • Ключычная к.
   • Скура ды косці (пра вельмі худога чалавека).
   • Да касцей (вельмі моцна прамокнуць, прамерзнуць і пад.).
   • Косці парыць (памерці).
   • Легчы касцьмі (загінуць; высок.).

2. мн. Астанкі цела нябожчыка.

3. зб. Іклы, біўні некаторых жывёл, якія скарыстоўваюцца для дробных вырабаў.

   • Слановая к.
   • Упрыгожанні з косці.

4. мн. Кубікі або пласцінкі з рознага матэрыялу для гульні.

   • Гуляць у косці.

5. якая. Пра сацыяльнае паходжанне (уст.).

   • Панская к.

|| памянш. костачка, ✂.

• Разабраць па костачках (перан. вельмі падрабязна).
• Перамываць костачкі каму-н. (перан. абгаворваць, пляткарыць).

|| прым. касцявы, ✂ і косны, ✂.