Verbum

косць назоўнік | жаночы род

1. Асобная састаўная частка шкілета хрыбетных жывёл і чалавека.

   • Ключычная к.
   • Скура ды косці (пра вельмі худога чалавека).
   • Да касцей (вельмі моцна прамокнуць, прамерзнуць і пад.).
   • Косці парыць (памерці).
   • Легчы касцьмі (загінуць; высокае).

2. множны лік: Астанкі цела нябожчыка.

3. зборны назоўнік: Іклы, біўні некаторых жывёл, якія скарыстоўваюцца для дробных вырабаў.

   • Слановая к.
   • Упрыгожанні з косці.

4. множны лік: Кубікі або пласцінкі з рознага матэрыялу для гульні.

   • Гуляць у косці.

5. якая. Пра сацыяльнае паходжанне (устарэлае).

   • Панская к.

|| памяншальная форма: костачка.

• Разабраць па костачках (пераноснае значэнне: вельмі падрабязна).
• Перамываць костачкі каму-н. (пераноснае значэнне: абшворваць, пляткарыць).

|| прыметнік: касцявы і косны.