Verbum

кола, ✂, н.

1. Вобад са спіцамі, які круціцца на восі і забяспечвае рух сродкаў перамяшчэння (калёс, аўтамашын і пад.).

   • К. да тачкі.
   • Рулявое к.
   • Махавое к.
   • Пятае к. ў возе (пра што-н. лішняе, зусім непатрэбнае).

2. Пра ўсё, што мае форму круга або кальца.

   • К. каўбасы.

3. перан. Пералік, аб’ём чаго-н.

   • К. вобразаў у рамане.
   • К. нявырашаных пытанняў.

4. перан., чаго. Галіна сфера якой-н. дзейнасці.

   • К. дзейнасці.
   • К. агульных інтарэсаў.

5. перан., каго. Група людзей аб’яднаных чым-н. агульным.

   • К. гледачоў тэатра.
   • К. сяброў.

6. звычайна мн., перан., каго або якія. Грамадскія, прафесійныя групоўкі людзей.

   • Колы беларускай інтэлігенцыі.
   • Навуковыя колы.

◊

• Ні ў кола ні ў мяла (разм. неадабр.) — пра няўмелага, няздатнага чалавека.

|| памянш. колца, ✂.

|| прым. колавы, ✂.

• К. тор.