клубок, ✂, м.

  1. Зматаныя шарыкам ніткі, шпагат і пад.

    • К. пражы.

  2. перан. Што-н. заблытанае, у чым цяжка разабрацца.

    • К. загадкавых супярэчнасцей.

  3. Невялікі клуб ​2, тое, што і клуб.

    • Дым клубкамі слаўся па страсе.

◊

  • Клубок у горле — пра пачуццё сутаргавага, хваравітага сціску ў горле.

  • Разматаць клубок — разблытаць якую-н. складаную справу.

|| прым. клубковы, ✂ і клубочны, ✂.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)