Verbum

клін, ​^✂, м.

1. Завостраны ўнізе і расшыраны ўверсе кусок дрэва або металу.

   • Дубовы к.
   • К. клінам выбіваюць (перан. супрацьдзейнічаць тым жа метадам).
   • Забіць (загнаць) к. (таксама перан. разлучыць, зрабіць варожым).

2. Палоска тканіны ў выглядзе трохвугольніка або ўсечанага трохвугольніка.

   • Уставіць к. у сарочку.

3. перан. Частка войск, якая, расколваючы фронт праціўніка, паглыбляецца ў яго размяшчэнне вузкім трохвугольнікам.

4. чаго або які. Пра ўсё, што мае трохвугольную, завостраную з аднаго боку форму.

   • Жураўліны к.

5. Частка зямельных угоддзяў, якая вылучаецца па якой-н. прымеце (па віду пасеваў, мясцовасці і пад.; спецыяльны тэрмін).

   • Яравы к.
   • Азімы к.
   • К. сенакосу (участак).
   • Свет клінам (не) сышоўся на кім-чым (разм.) — хто-н. або што-н. не з’яўляецца адзіным, ёсць і іншыя.
   • Куды ні кінь — усюды клін (прыказка) — за што ні вазьміся, чаго-н. не хапае, усё не ладзіцца.

|| памянш. клінок, ✂.

|| прым. клінавы, ✂.

• Клінавое злучэнне.