кіпцюр, і капцюр, , м.

  1. Востры загнуты рагавы прыдатак на пальцах птушак, многіх паўзуноў і млекакормячых.

    • Паказаць кіпцюры (перан. пра пагрозу).
    • Трапіць у кіпцюры (перан. пад уладу да каго-н.).
  2. Ногаць (разм.).

|| памянш. кіпцік, .

|| прым. кіпцікавы, .

|| прым. кіпцюрны, і капцюрны, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)