Verbum

кінуць

дзеяслоў | закончанае трыванне

1. Выпусціўшы з рукі, прымусіць або даць паляцець і ўпасці.

   • К. камень.
   • К. гранату.
   • К. пінжак на крэсла.
   • К. снежкай у каго-н.

2. Тое, што і выкінуць (у 1 знач.).

   • К. гнілаваты яблык у памыйнае вядро.

3. пераноснае значэнне: Хутка перамясціць, накіраваць, паслаць куды-н.

   • К. атрад на выкананне задання.
   • Лодку кінула (безасабовая форма) на каменне (рэзка аднесла).
   • К. позірк на каго-, што-н. (зірнуць, хутка пагладзець).
   • Сонца кінула прамень.
   • К кпіну, заўвагу (вымавіць мімаходзь).

4. каго-што і інф. Пайшоўшы, пакінуць; перастаць рабіць што-н.

   • Кажуць, ён кінуў жонку.
   • К. курыць.
   • К. вучобу (перастаць вучыцца).

5. Працягнуць ніткі праз бёрда (спецыяльны тэрмін).

   • К. у бёрда.

6. безасабовая форма, каго-што ў што. Ахапіць, працяць чым-н.

   • К. у пот, у гарачку, у сон.

7. кінь(це), таксама з. інф. Ужыв. ў знач. спыні(це), не трэба, хопіць (размоўнае).

   • Кіньце спрачацца.

|| незакончанае трыванне: кідаць.

|| назоўнік: кіданне.