казка

назоўнік | жаночы род

  1. Апавядальны, звычайна народна-паэтычны твор пра выдуманых асоб і падзеі, пераважна з удзелам чарадзейных фантастычных сіл.

    • Беларускія народныя казкі.
    • Казкі народаў Усходу.

  2. Выдумка, няпраўда, мана.

    • Усё гэта — казкі.
    • Бабскія казкі (беспадстаўныя нагаворы).
    • Казка пра белага бычка (размоўнае неадабральнае) — пра бясконцае паўтарэнне аднаго і таго ж з самага пачатку.
    • Ні ў казцы сказаць, ні пяром апісаць — пра каго-, што-н. прыгожае.

|| памяншальная форма: казачка.

|| прыметнік: казачны.

  • К. жанр.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)