казёл,
-
Дзікая млекакормячая жывёліна сямейства пустарогіх, якая водзіцца звычайна ў гарах.
- Сібірскі к.
-
Самец дамашняй казы.
- Як з казла малака (няма ніякай карысці).
- Пусціць казла ў агарод (дапусціць каго
-н. туды, дзе ён хоча мець выгаду;разм. іран. ).
-
Від бабкі, якая складаецца з некалькіх снапоў ячменю або аўса, пастаўленых так, што каласы схаваны ўнутр (
разм. ). -
Гімнастычны снарад у выглядзе кароткага, абабітага скурай бруса на чатырох высокіх ножках.
- Скакаць цераз казла.
-
Назва гульні ў карты, даміно (
разм. ).- Забіваць казла.
-
Легкавы аўтамабіль павышанай праходнасці (
разм. ).- Туды толькі на казле праедзеш.
||
||
- Казліная барада (вузкая і доўгая).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)