Verbum

казёл назоўнік | мужчынскі род

1. Дзікая млекакормячая жывёліна сямейства пустарогіх, якая водзіцца звычайна ў гарах.

   • Сібірскі к.

2. Самец дамашняй казы.

   • Як з казла малака (няма ніякай карысці).
   • Пусціць казла ў агарод (дапусціць каго-н. туды, дзе ён хоча мець выгаду; размоўнае іранічны сэнс).

3. Від бабкі, якая складаецца з некалькіх снапоў ячменю або аўса, пастаўленых так, што каласы схаваны ўнутр (размоўнае).

4. Гімнастычны снарад у выглядзе кароткага, абабітага скурай бруса на чатырох высокіх ножках.

   • Скакаць цераз казла.

5. Назва гульні ў карты, даміно (размоўнае).

   • Забіваць казла.

6. Легкавы аўтамабіль павышанай праходнасці (размоўнае).

   • Туды толькі на казле праедзеш.

|| памяшальная форма: козлік.

|| прыметнік: казліны.

• Казліная барада (вузкая і доўгая).