казак1 назоўнік | мужчынскі род
-
Даўней на Украіне і ў Расіі: член ваенназемляробчай абшчыны пасяленцаў на ўскраінах дзяржавы, якія актыўна ўдзельнічалі ў абароне дзяржаўных граніц.
- Данскія казакі.
-
Селянін, патомак гэтых пасяленцаў (на Доне, на Кубані і ў некаторых іншых мясцовасцях), а таксама радавы вайсковай часці з гэтых сялян.
- Дывізіі кубанскіх і данскіх казакаў.
- Вольны казак — пра свабоднага чалавека, які ні ад каго не залежыць.
|| памяншальная форма: казачок.
|| прыметнік: казацкі і казачы.
- Казацкі конь.
- Казачая дружына.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)