Verbum

каза назоўнік | жаночы род

1. Прыручаны від казлоў (у 1 знач.) з доўгай прамой шэрсцю.

   • К. з казлянятамі.

2. Самка казла.

   • Даіць казу.

3. Заплечныя насілкі для пераносу цэглы на будоўлі (устарэлае).

4. Двухметровая драўляная мерка ў форме разнятага цыркуля для абмервання зямельных участкаў (размоўнае).

5. Даўнейшы беларускі калядны абрад.

|| памяншальная форма: козачка.

|| прыметнік: казіны.